Περί Ομοιοπαθητικής

Πολλά χρόνια τώρα, παρατηρούμε να συμβαίνει μια έντονη, σχετικά, αντιπαράθεση  ανάμεσα στους οπαδούς της Ομοιοπαθητικής και τους επικριτές της, με τους δεύτερους  να προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι το ομοιοπαθητικό σκεύασμα δεν είναι παρά ένα εικονικό φάρμακο που λειτουργεί ή φαίνεται να λειτουργεί στα πλαίσια του φαινομένου placebo. Με άλλα λόγια ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από “ζαχαρίτσα” ή “αλευράκι”, που βοηθάει τον ασθενή να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας του απλώς με αυθυποβολή αφού, με τις τεχνικές και μεθόδους της αναλυτικής χημείας δεν ανιχνεύεται ούτε ίχνος της αρχικής ομοιοπαθητικής ουσίας στο τελικό διάλυμα, σφαιρίδιο ή κάψουλα. Και το γεγονός αυτό, κατά την άποψή τους, διαχωρίζει αυτόματα τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα από τα φαρμακευτικά, εξοβελίζοντάς τα από το πεδίο της επιστήμη και απαξιώνοντάς τα ως άνευ σημασίας ή, ακόμα, και απάτη.

Κάποιοι άλλοι, περισσότερο σκεπτικιστές, εξαιτίας των αποτελεσμάτων που φαίνεται να έχουν αυτά τα φάρμακα σε περιπτώσεις που η παραδοσιακή φαρμακευτική αντιμετώπιση δεν ήταν η αναμενόμενη, αποδίδουν τη δράση αυτών των φαρμάκων σε κάποιον αδιευκρίνιστο παράγοντα, αφού δεν μπορεί να ερμηνευθεί γιατί η “αυθυποβολή” λειτούργησε επιλεκτικά υπέρ της δεύτερης εκ των δύο αγωγών και τοποθετούν την ομοιοπαθητική σε ένα πεδίο περίπου μεταφυσικό αλλά, οπωσδήποτε, με κανέναν τρόπο ρεαλιστικό ή επιστημονικό.

Όμως, το σημερινό μεταφυσικό μετατρέπεται σε Φυσική από την έρευνα που διενεργείται συνεχώς. Οποιοσδήποτε με ευρύτητα νου, ανοιχτός στο καινούριο ή το άγνωστο, αλλά πάνω από όλα ο καλός επιστήμονας οφείλει να αναγνωρίσει και να παραδεχθεί ότι, παρά την αλαζονική μας αντίληψη ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην κορυφή του επιστημονικού Έβερεστ, υπάρχουν τεράστια κενά στην μέχρι τώρα αξιοθαύμαστη επιστημονική μας γνώση, τα οποία συμπληρώνονται διαρκώς με συνεχή έρευνα και η αδυναμία ερμηνείας ενός φαινομένου, δεν καταργεί την ύπαρξή του. Δεν κατορθώσαμε ως τώρα να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο της βαρύτητας. Αυτή όμως εξακολουθεί, αν και ακατανόητη στην ουσία της φύσης της, να είναι παρούσα και να επηρεάζει (δραματικά) τη ζωή μας. Μέχρι τη μέρα που θα καταστεί και αυτή κατανοητή. Όπως κατέστη κατανοητή  η έκλειψη του ηλίου που, παρά την αξιοθαύμαστη μόρφωση των προγόνων μας, αποτελούσε φαινόμενο ανερμήνευτο.

Αιτία για το άρθρο αυτό, έγινε η δημοσίευση μιας ενδιαφέρουσας έρευνας, στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στις 27 Ιουλίου 2018, στην οποία η αξιοποίηση  μικρο-νανοτεχνολογίας έδωσε αποτελέσματα που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό περί εικονικού φαρμάκου, αφού καθίσταται ανιχνεύσιμη πλέον η αρχική ουσία του ομοιοπαθητικού φαρμάκου με επιπλέον χρήσιμες διευκρινίσεις της λειτουργικότητας του τελικού σκευάσματος σε σχέση με τον τρόπο δημιουργίας του. Προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν οι αναγνώστες με ειδικές πληροφορίες και αδιάφορη επιστημονική περιγραφή, για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν περαιτέρω, παρατίθεται η σχετική διεύθυνση: homeopathycare.gr/omoiopathitikh-dynamopoihsh-erevnes/

Αντιγράφω μόνο το κλείσιμο της δημοσίευσης: ” Η σύζευξη της νανοτεχνολογίας  με την βιοτεχνολογία παράγουν την νανοβιοτεχνολογία που αποτελεί την βάση της νανοιατρικής, δηλαδή της ατομικής-προσωπικής ιατρικής. Αυτό για την ομοιοπαθητική ισχύει από ίδρυσή της όπως και το ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της επιβεβαίωσης του νόμου του  Λαβουαζιέ “Τίποτα δεν χάνεται και τίποτα δεν γεννιέται εκ του μηδενός. Τα πάντα μετασχηματίζονται”.

Αναστασία Χαδιά

Φαρμακοποιός, απόφοιτος Φαρμακευτικής Σχολής ΑΠΘ.
Υπεύθυνη για το ενημερωτικό blog του pharmahome.gr