Αυτοθεραπείας… συνέχεια
Σύσταση του Ιπποκράτη ήταν, πριν ξεκινήσει ένας θεραπευτής τη θεραπευτική διαδικασία, να ρωτήσει τον θεραπευόμενο αν ήταν στ΄ αλήθεια αποφασισμένος να θεραπευτεί. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό, είναι προφανές αυτό που επιδίωκε από τον ερωτώμενο. Και είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που ένας υπνοθεραπευτής θέτει σε λειτουργία, όταν ρωτά τον πελάτη του, αν έχει υποβληθεί άλλη φορά σε υπνοθεραπεία. Όποια και αν είναι η απάντηση του ασθενή, έχει ληφθεί η υποσυνείδητη συναίνεσή του και, κατά συνέπεια, η συμμετοχή του στη θεραπευτική διαδικασία. Και αυτό γιατί είναι γνωστό στους περισσότερους, τουλάχιστον, θεραπευτές, ότι υπάρχει πάντα αυτός ο κρυμμένος εσωτερικά σύμμαχος που η βοήθειά του στη θεραπευτική διαδικασία είναι όχι μόνο επιθυμητή αλλά προ πάντων απαραίτητη. Το όνομά του, υποσυνείδητος νους και, κατά συνέπεια, υποσυνείδητη ευφυία.
Κι εδώ είναι που οι περισσότεροι θα δηλώσουν αμέσως παραίτηση, στην σκέψη ότι αφού μιλάμε για υποσυνείδητο, μιλάμε για «άβατο», οπότε κάθε προσπάθεια θα καταλήξει σε αποτυχία. Και όμως, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη, αρκεί να ανοίξουμε τον δίαυλο επικοινωνίας του υποσυνείδητου με το συνειδητό. Ή με άλλα λόγια την επικοινωνία του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου με το αριστερό. Και πώς γίνεται αυτό; Με μια διαδικασία σχετικά απλή, που δεν είναι άλλη από τη χαλάρωση, σωματική και νοητική ταυτόχρονα. Ο προσδιορισμός «σχετικά» στην, κατά τα άλλα, απλή διαδικασία, αφορά μόνο στο ότι δεν είμαστε εξοικειωμένοι στο να την επιτυγχάνουμε με τη θέλησή μας και αυτό γιατί λειτουργούμε διαρκώς στην «πρίζα». Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας θέλει συνεχώς δραστήριους, σωματικά και νοητικά. Ακόμα και όταν λέμε ότι χαλαρώνουμε, εννοούμε ότι πίνουμε καφέ με έναν φίλο, βλέπουμε μια ταινία ή καπνίζουμε στο μπαλκόνι. Η πραγματική χαλάρωση όμως προϋποθέτει αποκοπή από όσα συμβαίνουν εξωτερικά, επικέντρωση μέσα μας και διακοπή της ροής των σκέψεων. Μοιάζει ακατόρθωτο; Κι όμως, δεν είναι καθόλου. Είναι τόσο απλό να επιτευχθεί και απερίγραπτα χρήσιμο στην αξιοποίησή του. Και όχι μόνο στο μεγάλο ζητούμενο της αυτοθεραπείας. Όμως εδώ, θα περιοριστούμε στο θέμα της αυτοθεραπείας, γιατί αυτό είναι και το θέμα μας.
Για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να επιτύχουμε αυτήν την επικοινωνία συνειδητού και υποσυνείδητου θα επανέλθουμε με επόμενο άρθρο. Αυτό που πρέπει να ολοκληρώσουμε εδώ είναι το γιατί αξίζει να μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία. Και η απάντηση είναι: για να καταστεί σαφές από τον συνειδητό νου ποια ή ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες που ευθύνονται για την εμφάνιση ενός σωματικού προβλήματος. Μια που οι μη διακριτές αυτές αιτίες για τον συνειδητό νου είναι διαυγέστατες για τον υποσυνείδητο. Ανοίγοντας, λοιπόν, ένα κανάλι επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς τους δύο, επιτρέπουμε να μεταφερθούν χρήσιμες πληροφορίες από τα «εσωτερικά αρχεία» στην εξωτερική συνειδητοποίηση. Αποκτούμε, έτσι, πρόσβαση στην κατανόηση του «γιατί» και, κατά συνέπεια στην αναγνώριση αυτού που μας αντιπολιτεύεται εσωτερικά, με την άδεια και την ανοχή μας.
Έχει ειπωθεί από ειδικούς περί την ψυχοθεραπεία και την ψυχική υγεία ότι εκτός και αν κλειστούμε σε κλωβό γεμάτο ραδιενέργεια, οποιαδήποτε άλλη σωματική ασθένεια συνδέεται στενά με κάτι που φορτίζει οδυνηρά και αφόρητα την ψυχή. Εντοπίζοντας αυτό το ψυχικό βάρος και απαλλάσσοντας την ψυχή από αυτό, η σωματική ίαση αποτελεί νομοτέλεια. Σε αυτό συμφωνούσαν και οι «διαβασμένοι» μας πρόγονοι, με το «Νους υγιής εν Σώματι υγιή».
Υποθέτοντας, λοιπόν, ότι έχουμε επιτύχει αυτήν την σύνδεση συνειδητού και υποσυνείδητου, δεν έχουμε παρά να θέσουμε την απλή αλλά καίρια ερώτηση: «Τι ακριβώς θέλει να μου δείξει αυτή η πάθηση;» Ή «Ποια είναι η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος αυτού;» Και μετά μένουμε ανοιχτοί για να λάβουμε την απάντηση. Και με αυτό εννοούμε ότι περιμένουμε την απάντηση με τη βεβαιότητα ενός αναμενόμενου μηνύματος σαν αυτό που υποσχέθηκε κάποιος φίλος να στείλει στο κινητό μας. Η οποία απάντηση μπορεί να έρθει αμέσως σαν μια σαφής κατανόηση. Αναγνωρίσιμη από πάντα αλλά με αδυναμία να συνδεθεί με το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ή να αργήσει κάπως, γιατί το νοητικό μας «έδαφος» δεν είναι καλά στρωμένο για να μπορέσει αυτή να εγκατασταθεί. Το βέβαιο είναι ότι θα έρθει και οι τρόποι με τους οποίους θα έρθει είναι πολλοί και, προφανώς, εξατομικευμένοι. Ίσως να απαιτηθεί τόσος χρόνος όσος χρειάζεται για να καθαρίσουν τα «παράσιτα» που δυσκολεύουν τη λήψη του σήματος από το δέκτη. Είναι όμως βέβαιο ότι θα έρθει, γιατί δηλώσαμε την πρόθεσή μας γι αυτό, ακριβώς όπως με την συναίνεση στην ιπποκρατική μέθοδο. Και το υποσυνείδητό μας που είναι επιφορτισμένο από τη φύση με ικανότητες που στόχο έχουν την επιβίωση, δεν θα χάσει την ευκαιρία που του δίνεται να απαλλαγεί από τα επιζήμια βάρη του.
Αναστασία Χαδιά
Φαρμακοποιός, απόφοιτος Φαρμακευτικής Σχολής ΑΠΘ.
Υπεύθυνη για το ενημερωτικό blog του pharmahome.gr
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.